Dlaczego warto prowadzić dzienniczek wypróżnień?

Mama 3,5-letniego chłopca zgłasza się na teleporadę z prośbą o skierowanie do poradni specjalistycznej. Jej synek nie sygnalizuje chęci wypróżnienia się i boi się, że dziecko nie czuje parcia na stolec. Przyjrzyjmy się jaki przebieg miała ta historia z gabinetu.

Z relacji mamy od ponad roku chłopiec „woła siku”, niestety o wypróżnieniu informuje dopiero po oddaniu stolca. Często też brudzi bieliznę. Mama zapytana przez pediatrę – neguje zaparcia u chłopca.

Pediatra poinformował mamę, że teoretycznie chłopiec ma jeszcze czas na sygnalizowanie potrzeby oddania stolca do 4. roku życia, ale warto się przyjrzeć dziecku. Lekarz zaproponował też prowadzenie przez tydzień dzienniczka wypróżnień oraz zgłoszenie się na wizytę osobistą – celem zebrania dokładnego wywiadu i zbadania dziecka. 

Przykładowy dzienniczek wypróżnień

Po tygodniu mama zgłosiła się z chłopcem. Z dzienniczka wypróżnień wynikało, że chłopiec oddawał stolec prawie codziennie, raczej twardy (1-2 wg skali) kilkukrotnie wypróżnieniu towarzyszył ból, chłopiec nie zgłaszał potrzeby oddania stolca i zdarzały się częste epizody brudzenia bielizny lub wręcz oddania stolca w majtki.

W badaniu przedmiotowym pediatra stwierdził palpacyjnie wyczuwalne masy kałowe w lewym dole biodrowym, i tym samym potwierdził wysunięte wcześniej podejrzenie zaparcia.

Umówił się z mamą, że zanim skieruje dziecko do gastrologa, rozpoczną leczenie zaparcia. Rozpisał dawkowanie leku i umówił na teleporadę za tydzień.

Kolejna wizyta lekarska

Podczas kontrolnej porady notatki pediatry wyglądały następująco:

Teleporada. Kontrola leczenia zaparcia.

  • 1 dzień: 1,2
  • 2 dzień: 4,5,5
  • 3 dzień: 4
  • 4 dzień: 5-6, 6
  • 5 dzień: 7
  • 6 dzień: 4
  • 7 dzień: 4

Chłopiec zaczął zgłaszać chęć wypróżnienia. Poza pierwszym dniem nie zgłaszał dolegliwości bólowych, nie obserwowano brudzenia bielizny.

Lekarz zalecił kontynuację leczenia w zmniejszających się dawkach oraz następną kontrolę za kolejny tydzień.

Jaki morał z tej historii?

Zaparcie czynnościowe nie zawsze daje typowe i jasne dla rodziców objawy. Dość często dzieci z zaparciem mają problem z brudzeniem bielizny (związanym z przeciekaniem stolca przez zalegające masy kałowe), wstrzymywaniem wypróżnienia lub zaburzeniem odczuwania parcia na stolec związanym ze zmniejszeniem wrażliwości receptorów w bańce odbytnicy wskutek zalegania mas kałowych.

Pamiętajcie, że przywrócenie prawidłowej funkcji jelita grubego jest jednym z koniecznych elementów leczenia zaparcia czynnościowego.

Przeczytaj więcej o zaparciach u dzieci.

What’s your Reaction?
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *