Ogniska endometriozy mogą znajdować się na otrzewnej, jajnikach, jajowodach, pęcherzu moczowym lub jelitach. Takie zmiany funkcjonują tak samo jak endometrium w jamie macicy, czego konsekwencją jest gromadzenie się wydaliny miesiączkowej w miejscu implantacji. Najczęściej występuje u kobiet w wieku rozrodczym i dotyczy ok. 10-15% kobiet.
Przyczyny
Istnieją trzy teorie powstawania endometriozy:
- transplantacja, czyli wszczepienie komórek endometrium np. podczas miesiączkowania wstecznego przez jajowody;
- metaplazja, czyli przekształcenie się niezróżnicowanych komórek otrzewnej w komórki błony śluzowej jamy macicy;
- indukcja, czyli połączenie obu wyżej wymienionych teorii.
Mimo tych różnych założeń, patogeneza nie została jasno określona, wiadomo tylko, że czynniki genetyczne mają wpływ na wystąpienie endometriozy.
Objawy
- bóle brzucha, miednicy,
- obfite, bolesne miesiączki,
- bolesność przy współżyciu,
- ból przy oddawaniu moczu i/lub stolca nasilający się w trakcie miesiączki,
- trudności z zajściem w ciążę.
Diagnostyka
Laparoskopia jest metodą jednocześnie diagnostyczną i leczniczą w przypadku endometriozy. Oczywiście podejrzenie można wysnuć na podstawie wywiadu, badania i USG, jednak określenie stopnia zaawansowania i jednoznaczne potwierdzenie diagnozy uzyskuje się w trakcie laparoskopii.
Leczenie
Leczenie endometriozy zależy od jej stopnia zaawansowania, lokalizacji i wielkości zmian, dolegliwości bólowych pacjentki oraz jej oczekiwań. Zakres postępowania dostosowuje się do wieku chorej, jej chęci rozrodu, zaawansowania choroby i reakcji na wcześniejsze leczenie. Można stosować metody farmakologiczne lub operacyjne.
Rokowanie
Endometrioza to choroba trudna do wyleczenia, często nawracająca i ulegająca zaostrzeniom. Może utrudniać lub wręcz uniemożliwiać zajście w ciążę, powodować wiele komplikacji zdrowotnych, predysponuje też niestety do wystąpienia raka jajnika.
Przeczytaj więcej o: