Żałoba po poronieniu

Żałoba to naturalna reakcja organizmu na stratę. Żałoba nie dotyczy jedynie śmierci. Może się pojawić także w przypadku utraty zdrowi, ważnej relacji, utraty zasobów materialnych, „czegoś” co w subiektywnym wymiarze miało dla kogoś dużą wartość. Można definiować ją jako stan żalu, smutku i bólu związany z utratą. Proces ten pomimo nierozerwalnie związanego z nim cierpieniem jest procesem który pozwala się otrząsnąć, odnaleźć równowagę, daje szansę i czas na pożegnanie i oswojenie się z nową rzeczywistością.

Pomimo wielu teorii opisujących jak może przebiegać taki proces, które w podstawowych założeniach są do siebie podobne, każdy z nas może doświadczać tego stanu inaczej. Charakterystycznymi elementami jest głębokie poczucie samotności, tęsknoty, żalu i złości oraz niesprawiedliwości. 

Doświadczenie straty ciąży (niezależnie od czasu jej trwania), to kryzys w którym może pojawić się żałoba. Ze względu na specyfikę tego doświadczenia, trudnymi elementami pojawiającymi się w takiej żałobie mogą być pytania związane z niesprawiedliwością i poczuciem niezrozumienia takie jak: “Dlaczego to właśnie ja?”, “Czemu komuś innemu się udało, mimo tego, że to ja stosowałam się do wszystkich zaleceń?”.

Osoby w kryzysie straty mogą mieć poczucie winy w związku z myślami dotyczącymi innych. To ważne aby zrozumieć, że zazdrość i zawiść to różne emocje i nie ma nic złego w chęci bycia na miejscu kogoś, kto jest w sytuacji, w której tak bardzo chcielibyśmy być. 

Czego potrzebujemy będąc w żałobie?

Przede wszystkim akceptacji. Rolą bliskich nie jest bycie terapeutami, wybawicielami czy lekarzami. Nie tego oczekuje osoba doświadczająca straty. Najważniejsze co mogą dać nam bliscy to poczucie zrozumienia, bezwarunkowa obecność i akceptacja naszych emocji oraz decyzji bez ich oceny. Pomimo dobrych intencji i chęci pomocy, w tym czasie należy powstrzymać się od wszelkich dobrych rad i złotych myśli takich jak: “Będziesz miała następne dziecko”. “Jesteś jeszcze młoda.”, “Dobrze, że stało się to teraz, a nie później.”. 

Pytajmy wprost: “Czego potrzebujesz?”, “Jak mogę Ci pomóc?”, “Co sprawi, że w tej chwili poczujesz się odrobinkę lepiej?” i akceptujmy każdą odpowiedź, rozumiejąc, że każdy z nas w tak trudnym czasie może potrzebować czegoś innego. 

Zaledwie 25% osób doświadczających żałoby sięga po wsparcie psychologiczne, które może wspomagać naturalny przebieg procesu żałoby i powrót do codzienności. Stereotypowe postrzeganie i społeczne oczekiwania względem tego wymagającego czasu nie powinny mieć znaczenia. Chodzi przecież o Ciebie, o człowieka, przed którym stoi wyzwanie przystosowania się do nowej, zupełnie innej rzeczywistości, nierzadko zmienionej w gwałtowny i niespodziewany sposób, zabierającej dotychczasowe poczucie bezpieczeństwa i kontroli.

Masz prawo czuć się zagubiony/a i przytłoczony/a i potrzebować sięgnąć po pomoc

Autor: Inga Kloze

What’s your Reaction?
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *