Karolina Zych-Rozpędowska
„Czy to możliwe, by żyć wiele lat z cukrzycą i o tym nie wiedzieć? Wylądowałem w szpitalu, mam powikłania, a lekarz powiedział, że to trwa już kilka lat… Czy to oznacza, że już nic nie mogę zrobić?”
Drogi Czytelniku,
Niestety, jest to możliwe. Cukrzyca typu 2 nie zawsze daje jakieś spektakularne objawy, dlatego można na nią chorować i zupełnie o tym nie wiedzieć. Wysokie stężenia cukru we krwi, jakie występują w tej chorobie powodują powolne uszkodzenie wiele układów i narządów.
Cukrzyca uszkadza małe naczynia krwionośne i nerwy, a to prowadzi do pogorszenia wzroku, funkcji nerek, wystąpienia zawału, udaru, przewlekłych dolegliwości bólowych nóg. W nieleczonej cukrzycy często obserwuje się nawracające infekcje intymne, jamy ustnej czy trudniej gojące się rany.
Powikłania choroby, które rozwijają się powoli mogą być zupełnie niezauważalne dla pacjenta, szczególnie jeśli ktoś nie za bardzo przejmuje się swoim zdrowiem, dlatego tak ważna jest profilaktyka i okresowe kontrole lekarskie.
By wykryć cukrzycę należy zbadać stężenie glukozy we krwi. Jeśli ktoś unika lekarza i przychodni, to warto skorzystać z różnych akcji profilaktycznych organizowanych w wielu miejscowościach. W trakcie takich badań pobiera się glukometrem, tzw. glikemię przygodną z palca (taką samą glikemię przygodną można pobrać przy okazji wizyt w przychodni).
Czy jest za późno? Oczywiście, że nie jest! Na pewno otrzymałeś właściwe leczenie i zalecenie zmiany swoich nawyków. Przyjmuj regularnie leki, dbaj o dietę i wysiłek fizyczny, a spowolnisz dalszy rozwój powikłań narządowych.
Odpowiedź pełni rolę czysto informacyjną i nie stanowi porady medycznej ani zalecenia, służy wyłącznie celom edukacyjnym.
